(بسم الله الرحمن الرحیم)
یکی از مسائل مربوط به تربیت در بحث انتظار، این است که «چه کسی را میخواهیم تربیت کنیم؟» در کار تربیتی و آموزشی ـ که آموزش ابزاری است برای کار تربیت ـ پیوسته صحبت از اهداف میشود و امروزه هدفهای رفتاری بیشتر مورد توجه است. این که مشخص شود چه رفتاری مورد انتظار است که در نهایت فرد به آن برسد. اگر بخواهیم دانستن را که یک امر پنهانی است به رفتار که امری آشکار است تبدیل کنیم، باید فعلش را طوری ادا کنیم که آن فعل با گفتن یا نوشتن، قابل مشاهده باشد؛ هر چند این تبدیل اهداف رفتاری گام خوبی است و در جهت این که در تربیت و در آموزش به کجا میرسیم و به چه سمتی قدم بر میداریم، بسیار مؤثر و سازنده است؛ ولی در عین حال انتقادهای بسیار بزرگی به آن وارد است. و آن این که در تعریف رفتاری افراد نمیتوان بسیاری از ابعاد شخصیتیشان را در قالب ریخت؛ بنابراین حد میانهای را باید در نظر گرفت؛ یعنی باید از یک طرف اهداف کلی را در نظر گرفت و از طرف دیگر اهداف رفتاری را، تا آن اهداف رفتاری در حقیقت به ما نشان بدهد که به کجا میخواهد برسد و به کجا باید برسد.
به ادامه مطلب بروید...