تاريخچه شهر يزد
الف – دوره پيش از اسلام :
از تحولات تاريخي منطقه ي يزد در دوره ي پيش از اسلام اطلاعات دقيقي در دست نيست ، ولي مي توان به كشتار پيروان كيش مهر پرستي توسط اردشير بابكان و به قدرت رسيدن مزدكيان در اواخر دوره ساسانيان كه از مهم ترين حوادث اين منطقه است ، اشاره كرد .
در عصر هخامنشيان و ساسانيان ، براي جلوگيري از هجوم اقوام چادرنشين به يزد ، ناگزير اقدام به احداث دژها ، راهدار خانه ها و چاپار خانه هاي متعدد نمودند كه علاوه بر عملكرد نظامي و تجاري از آن ها به عنوان رباط و بارانداز كاروان ها نيز استفاده مي شد .
در اين دوره زراعت ، دامداري ، نساجي و صنايع دستي در يزد رواج داشت و بازارهاي مناسب براي مبادله ي كالا نيز به وجود آمده بود كه از مهمترين آن ها مي توان به مراكز خرانق ، ندوشن و عقدا اشاره كرد .
از معروف ترين دژهاي اين دوره ي يزد مي توان به ساعقد ، توران پشت ، اشكذر ، بهاباد ، انارك و اردان اشاره كرد . همچنين دژهاي شهرهاي ميبد ، فهرج ، ابرقو ، انار ، هرات و مروست را نيز مي توان نام برد .
شهر « ايساتيس » كه بناي آن را به اسكندر نسبت مي دهند ، در زمان هخامنشيان نيز وجود داشته است ، ولي اسكندر به نام « كثه » تغيير داد كه در زبان يوناني به معني زندان است و اين جا محل نگهداري و اسارتگاه اسيران جنگي شد . شهر « كثه »در زمان ساسانيان هم آباد و پا بر جا بوده است . شهر يزد در اين دوره داراي سه قسمت كهنه دژ ، شارستان ، بيرون شهر ( ربض ) بوده است .
ب – دوره پس از اسلام :
يزد در زمان عثمان به دست پسرش سعيد فتح شد و دو قبيله از اعراب فاتح در آن اسكان يافتند . تا پايان دوره ي امويان ، شهر يزد به دست اعراب اداره مي شد . اعراب انواع ماليات و خراجي را كه از مردم مي گرفتند به مركز خلافت مي فرستادند . در زمان عباسيان ، محمد زبعي از طرف ابومسلم ، عهده دار حكومت يزد شد و در روزگاران آل بويه تا زمان عضد الدوله ، يزد تابع ايالت پارس بود .
از قرن دوم تا چهارم هجري ، همزمان با احياي دولت هاي ايراني كه باعث شد امنيت و آرامش نسبي در سر زمين ايران ايجاد شود ، نيروهاي توليدي منطقه ي يزد از رشد و اعتلايي مناسب برخوردار شدند و احداث و حفر قنات و نهر آبياري كه منجر به توسعه ي اراضي كشاورزي و باغ ها شد ، رواج يافت .
از يزد در زمان صفاريان ، سامانيان و غزنويان اطلاعات تاريخي اندكي باقي مانده است ، اما در قرن هاي چهارم و پنجم ، شهر يزد به تدريج آباد و بزرگ شد و قلمرو اصلي شهر از حدود شارستان به ربض ها گسترش يافت و نام شهر « كثه » به تمامي ولايات يزد اطلاق شد .
دوران طلايي و شكوفايي يزد در زمان آل بويه و اتابكان بود . در اين دوره مسجدها ، مدارس ، كتابخانه ها و يك حصار جديد با چهار دروازه بر گرد شارستان يزد احداث شد . بناي مدرسه ي دو منار و آرامگاه علاالدين كالنجار از بناهاي مهم اين زمان هستند كه اولي به نام زندان اسكندر و دومي به نام دروازه ي امام مشهور است . روستاي گرد فرامرز نيز از جمله روستاهايي است كه در اين دوره آباد شد .
اتابكان در سالهاي 536 تا 718 هجري با وجود نابساماني و هجوم طوايف بيگانه به كرمان ، اصفهان و فارس ، به آرامي حكومت كردند . در اين دوره ، يزد در مسير جنوبي جاده ي ابريشم قرار داشت و منسوجات مختلفي كه مواد اوليه ي آن ها از نقاطي مانند استر آباد ، گيلان و مرو مي آمد ، توليد مي شد .
دوري از سرحدات استقرار حكومت آل بويه در اصفهان وفارس ، رونق مبادلات و بازرگاني در قرار گرفتن يزد بر سر راه هاي تجاري و كاروان رو نواحي مركزي و جنوبي ايران ، موجبات رشد و تكامل شهر نشيني اين منطقه را در اين دوره فراهم آورد .
در زمان حمله ي مغول كه با عصر سياهي و شدايد ايراني ها آغاز شد ، نواحي يزد نيز تحت تاثيرات منفي آن قرار گرفت . در پايان قرن هفتم بر اثر سياست هاي مالياتي ايلخاني مغول ، كشاورزي منطقه را به ركود گذاشت و شهرها نيز از بازارهاي اطراف محروم شدند ، ولي يزد به علت موقعيت خاص ارتباطي از نظر بازرگاني همچنان رونق داشت .آل مظفر يكي از قديمي ترين خاندان هاي ناحيه ي يزد بودند .
جغرافيا
استان يزد در مرکز ايران ميان عرضهاي جغرافيايي 29 درجه و 48 دقيقه تا 33 درجه و 30 دقيقهي شمالي و طول جغرافيايي 52 درجه و 45 دقيقه تا 56 درجه و 30 دقيقهي شرقي قرار گرفته است.
اين استان از شمال و غرب با استان اصفهان، از شمال شرقي با استان خراسان رضوي، از شرق با استان خراسان جنوبي، از جنوب غربي با استان فارس و از جنوب شرقي با استان کرمان همسايه است و به خاطر دور بودن از مرزهاي کشور همواره از بحرانها و فشارهاي فرهنگي و نژادي در امان بوده است.
تاريخچه
يزد به مانک پاک و مقدس است و شهر يزد نيز به مفهوم شهر خدا و سرزمين مقدس است.
تاريخ نگاران، ساخت نخستين شهر يزد را از زمان اسکندر مقدوني ميدانند.
احمد بن حسين بن علي کاتب يزدي، مينويسد : «هنگامي که عدهاي از بزرگان ايران در ري عليه اسکندر مقدوني به مخالفت پرداختند، اسکندر آنان را دستگير کرد و خواست که همراه خود به استخر فارس ببرد، چون به ناحيهي يزد رسيد، زندانيان را درچاهي محبوس کرد و آن محل را کِثَه (به يوناني يعني زندان) ناميد. پس از اينکه اسکندر يزد را ترک گفت، نگهبانان به کمک زندانيان به آباداني و عمران يزد همت گماشتند»
برخي از جغرافي نگاران، تاريخ ساخت يزد را به يزدگرد اول، ساساني نسبت ميدهند که وجه تسميهي يزد در ارتباط با نام وي و واژهي «يزش» به مانک ستايش و نيايش در زبان فارسي ميانه است.
پس از پديدار شدن اسلام و گرايش گروهي از مردم يزد به آيين اسلام، نام «دارالعباده» نيز به اين شهر داده شد.
تقسيمات کشوري
استان يزد در حدود 72156 کيلومتر مربع پهنه دارد که تقريبا 4.37 % از پهنهي ايران را دربرميگيرد.
اين استان داراي 10 شهرستان، 14 شهر، 14 بخش و 38 روستا ميباشد.
نام شهرستانها
ابرکوه - اردکان - بافق - تفت - خاتم - صدوق - طبس - مهريز - مِيبُد - يزد
نام شهرها
احمدآباد - اشکذر - بهاباد - حميديا - خضرآباد - زارچ - شاهديه - طبس - عشقآباد - مروست - مهردشت - ندوشن - نير - هرات
نام روستاها
اردکان = نصرت آباد - ارجنان بفروئيه - پاگنده - ترک آباد - عقدا - گاپله - ميرزا حکيم - هفتادر - خرانق - رنجيره - رکن آباد
بافق = بهاباد - قطروم
تفت = نير - سخويد - رودبزان - زين آباد - فراشاه - بورق - توران پشت - دره زرشک - ده شير - مانيچ - شواز
يزد = طرزجان - خورميز بالا - دره - خورميز پايين - خويدک - سريزد - فهرج - محمد آباد - مدوار - منشاد - مهرپادين - بغداد آباد - بندر آباد - غر آباد - ميمونه - ابراهيم آباد - ندوشن
مهريز = ميرک آباد
جمعيت
بر اساس سرشماري عمومي نفوس و مسکن سال 1375، جمعيت استان 750769 نفر بوده است که از اين تعداد 75.15 % در نقاط شهري و 24.85 % در نقاط روستايي سکونت داشته و 385936 نفر مرد و 364833 نفر زن بودهاند.
گويش
گويش يزدي : که با گويش زرتشتيان يزد و کرمان يکي است با اندک اختلافاتي در تلفظ.
ديدنيهاي تاريخي
کاروانسراها
1. کاروانسراهاي تاجرنشين : (اين کاروانسراها جزيي از بافت بازار است و يک فضاي تجاري به شمار ميآيد) کاروانسراي علي آقاي شيرازي - کاروانسراي سادات در بازارچه پنجه علي
2. کاروانسراهاي درون شهري : (اين کاروانسراها در اطراف بازار قرار دارند و بيشتر مورد استفادهي ساکنان آباديهاي اطراف قرار ميگرفتهاند) کاروانسراي بافقي ها - کاروانسراي ده بالايي ها - کاروانسراي بندر آبادي ها (بُندَرآباديها) - کاروانسراي مشير - کاروانسراي اميرچخماق
کاروانسراي ابوالمعلي - کاروانسراي افشار - کاروانسراي بيابانکي ها - کاروانسراي پنجه علي - کاروانسراي سيد حيدري - کاروانسراي شيرازي ها - کاروانسراي علي آقا - کاروانسراي فهادان - کاروانسراي لرد تازيان - کاروانسراي والي - کاروانسراي وکيل - کاروانسراي مشير - کاروانسراي مرزاکور - کاروانسراي پسته - کاروانسراي پشت سيد - کاروانسراي تخت استاد - کاروانسراي خواجه - کاروانسراي در سيد کاروانسراي دو در - کاروانسراي سادات (کاروانسراي کلاه دوزها) - کاروانسراي شاهزاده - کاروانسراي عرب ها - کاروانسراي کرماني ها - کاروانسراي کوچهي مير قطب - کاروانسراي گلشن - کاروانسراي گودال مصلي - کاروانسراي گودالک - کاروانسراي لب خندق - کاروانسراي محلهي تل
3. کاروانسراهاي ميان شهري : کاروانسراي خرگوشي (جاده قديم يزد - اصفهان) - کاروانسراي خرانق (جادهي يزد - خراسان) - کاروانسراي دهشير (جادهي يزد - شيراز) - رباط زين الدين (جادهي يزد کرمان) - رباط ميبد (جاده قديم يزد - تهران) - رباط ابوالقاسم رشتي - رباط ساغند - کاروانسراي علي آباد - رباط اول - رباط دوم (رباط شاه نشين) - کاروانسراي حوض جعفر - کاروانسراي اله آباد - رباط شاهزاده - رباط و برج ارجنان - رباط نارستان
محلههاي قديمي
محله فهادان - محلهي سرجمع - محله مریم آباد - محلهي يعقوبي (ياقوبي) - محلهي سر دوراه - محلهي باجوردي - محلهي مير قطب - محلهي مصلي - محلهي امامزاده - محلهي ميدانشاه (بعثت) - محلهي چهارمنار - محلهي دومنار - محلهي شش بادگيري - محلهي خواجه خضر - محلهي دارالشفاء - محلهي لب خندق - محلهي پنبه کاران (معروف به پنبه گـَـلـُون) - محلهي امير چخماق (مير چخماق) - محلهي قلعه کهنه
خانههاي تاريخي
خانهي لاري ها - خانهي حاج کاظم رسوليان - خانهي عرب ها - خانهي ملک التجار - خانهي حاج علي اکبر قناد - خانهي شيخ هراتي - خانهي مشير - خانهي حسينيان - خانهي ميرزا محمد حسن قزويني زاده - خانهي پوست فروش ها - خانهي کلاهدوزها - خانهي حاج آقا حسين باغي - خانهي بي بي فاطمه تاجر
آب انبارها
يزد = آب انبار سيد و صحرا - آب انبار شش بادگيري - آب انبار مسعودي - آب انبار حاج علي اکبري - آب انبار خواجه - آب انبار گلشن - آب انبار رستم - آب انبار گيو - آب انبار کلاهدوزها - آب انبار ملک التجار - آب انبار ميرزا شفيع
ميبد = آب انبار حسن آباد
تفت = آب انبار جاده ده بالا - آب انبار برالنسويه
رستاق = آب انبار کشتخوان
مدرسههاي تاريخي
مدرسهي مارکار - مدرسهي ضيائيه (زندان اسکندر) - مدرسهي شهاب الدين قاسم طراز - مدرسهي خان - مدرسهي مصلي - مدرسهي امام خميني - مدرسهي ابوالمعالي - مدرسهي حسينيه - مدرسهي دومنار - مدرسهي ميدان قيام - مدرسهي عبدالرحيم خان (مدرسهي نو) - مدرسهي کماليه - مدرسهي ملا اسماعيل
ميدانهاي تاريخي
ميدان خان - ميدان امير چخماق (مير چخماق) - ميدان وقت و ساعت - ميدان قيام (شاه)
قلعهها
قلعهي نارين قلعه (نارنج قلعه) - قلعهي شواز - قلعهي خورميز - قلعهي سريزد - قلعهي بارجين - قلعهي رکن آباد - قلعهي ابراهيم آباد - قلعهي زارچ - قلعهي غرآباد - قلعهي خويدک - قلعهي کافرقلعه - قلعهي فهرج - قلعهي ندوشن
باغهاي تاريخي
باغ دولت آباد - باغ خان - باغ مشير - باغ کلاه فرنگي - باغ مرشد - باغ دکتر اولياء - باغ محموديه - باغ سرآسياب - باغ گلکار - باغ اکرمي - باغ علي نقي خان
بازارهاي قديمي
بازار يزد - بازارچهي کوشک نو - بازارچهي شاه ابوالقاسم (شهاب الدين طراز) - بازارچهي غلامعلي خراساني - بازارچهي هاشم خان - بازارچهي پشت باغ - بازارچهي محله تل
آسيابهاي قديمي
آسياب سنگ سياه - آسياب کچلگ - آسياب ده آباد - آسياب بيده - آسياب باغستان - آسياب اميري و بفروئيه - آسياب مذوار - آسياب مهريز - آسياب تفت - آسياب اسلاميه - آسياب فراشاه - آسياب اشکدز
يخچالهاي قديمي
يخچال ابرکوه - يخچال ميبد
بناهاي نيايشگاهي
آتشکدهها
آتش ورهرام (بهرام) يزد - آتشکدهي در مهر
نيايشگاههاي زرتشتيان
نيايشگاه پيرسبز (چکچکو - پيرسوز) - نيايشگاه بونوپرس - نيايشگاه پيرهريشت - درب مهرنوش - درب مهر دستوران - پيرانگاه سروچم - پيرشاه - ورهرام ايزد - پير مهرايزد - پير نارستانه - پير بانو - پير نارکي - گاهنبارخانهي موبدان
مسجدهاي قديمي
مسجد جامع کبير يزد - مسجد ميرچخماق (امير چخماق) - مسجد ملا اسماعيل - مسجد اهرستان - مسجد بندرآباد (بُندَرآباد) - مسجد جامع بهاباد - مسجد جامع عقدا - مسجد جامع اردکان - مسجد جامع فيروزآباد - مسجد آمنه گل - مسجد جامع ابرقو - مسجد شاه ولي - مسجد جامع طرزجان - مسجد جامع فهرج - مسجد امام حسن - مسجد بزرگ پشت باغ - مسجد جامع خرانق - مسجد حاجي کامل - مسجد خونزا - مسجد زاويه - مسجد ساباط - مسجد محله گل کاران
آرامگاهها و امامزادهها
امامزاده ابوجعفر - بقعهي سيد خليل - بقعهي دوازده امام - بقعهي شاه سيد رضا - بقعهي شيخ احمد فهادان - بقعهي شيخ داد - امازاده سيد محمد - زيارتگاه خديجه خاتون (خجه خاتون) - بقعهي شيخ داوود - بقعهي سيد پنهون - بقعهي شاه خليل تفت - مقبرهي شيخ زين العابدين علي خاموش - امامزاده عبدالله بن موسي بن جعفر - آرامگاه پير چراغ ميبد - آرامگاه شهداي فهرج - امامزاده زيد بن موسي الکاظم - امامزاده سيد مير حسن - امامزاده شازده فاضل يزد - امامزاده شاهزاده علي - امامزاده عبدالله - امامزاده کشته خانه - بقعهي زرنديان - بقعهي سادات قل هوالله - بقعهي ستي فاطمه يزد
خانقاهها
خانقاه شيخ تقي الدين - خانقاه شيخ علي بنيمان - خانقاه سرريک - خانقاه کوشک نو - خانقاه قطريان - خانقاه شيخ محمد - خانقاه مجومرد - خانقاه ميبد - خانقاه تفت - خانقاه قهستان - خانقاه ابرقو - خانقاه عقدا - خانقاه شمسيه - خانقاه بندرآباد - خانقاه بيداخويد
تپههاي باستاني
گردشگاههاي طبيعي
درهها و جايگاههاي تابستاني (ييلاقي)
منشاد - بنادک سادات (بنافت) - طرزجان - ده بالا (هِدِش) در ميان کوه و سانيج - بردستان در پشتکوه
چشمهها
تفت = چشمه تامهر
مهريز = غربالبيز
کوهها
شيرکوه (4000 متر) - برف خانه طرزجان - کوه عقاب - چک چک
غارها
ابرکوه = غار چک و علا - غار ابرکوه
هامانه خرانقها = غار هامانه
اسلاميه = غار اسلاميه فراشاه - غار باد معصوم
ندوشن = غار نباتي -
عقدا = غار اشکفت
يزد = غار چهارتاقي - غار دره زنجير - غار ده کفتر
دهج = غار ايوب
مهريز = غار هشتاد
مناطق حفاظت شده
کلمند - بهادران - کوه بافق و آريز
گونههاي جانوري
آهو (غزال ايراني) - جبير - هوبره - کل - بز - قوچ - ميش - پلنگ - کفتار - روباه - گرگ - خرگوش - کبک - تيهو - باقرقره - زاغ بور - عقاب - لاک پشت - بزمجه - مارهاي سمي و افعي - مار جعفري
کويرها
کوير اردکان (سيان کوه) - کوير ابرقو - کوير در انجير - کوير هرات و مروست - کوير بهشت آباد - کوير بهادران - کوير ساغند - کوير حاجي آباد - کوير زرين آباد
سوغات
باقلوا - قطاب - لوز نارگيل - پشمک - نان برنج - حاج بادام - حاج پسته - حاج گردو - زولبيا - گوشه فيل - انواع شيرينيهاي خشک
صنايع دستي
قاليبافي - ترمه بافي - زري بافي - مخمل بافي - دستمال - چادرشب - زيلو بافي - پتو بافي - سفره - جيم بافي - رويهي لحاف - شمد - سفال و سراميک - کاشي سازي
موزهها
موزهي قصر آيينه - موزهي علوم طبيعي يزد - موزهي آب